-
1 χοῦς
χοῦς (A), ὁ, also ἡ Anaxandr.41.13 (anap.), Nic.Th. 103: ([etym.] χέω):— a measure of capacity, = 12 κοτύλαι: nom. sg.Aχοῦς Anaxandr.71
, Alex.15.19, Men.Her.Fr.5, IG11(2).219A40 (Delos, iii B. C.); gen. (cod. R and Suid., fort χοῶς), Tab.Heracl.2.36, 57, IG22.1013.55; χοῦ (in signf. 11) ib.1252.11, Ath.Mitt.30.146 ([place name] Mysia); dat.χοΐ Anaxandr.41.13
, D.Prooem.53, PFrankf.1.19, al. (iii B. C.) (also [dialect] Dor. Tab.Heracl.1.103); χῷ (in signf. 11) Ath.Mitt.30.145; acc.χοῦν Dsc.5.7
, Ael.NA16.12, IG22.1366.23, PHolm.16.10; written χον (in signf.11), SIG57.21 (Milet., v B. C.);χόα Choerob. in Theod.1.238H.
; nom. pl. , IG22.1672.200, Inscr.Délos 396 A 67 (iii B. C.), Gal.18(2).258; [var] contr.χοῦς AP5.182
(Posidipp.); gen. pl.χῶν IG12(5).593
A9 (Ceos, v B. C.), (Stiris, ii B. C.); acc.χοῦς Tab.Heracl.1.103
, PMich.Zen.94.4 (iii B. C.);χόας Hero
*Mens.19, *Geom.23.63, Aristid.1.18J., Lib.Or.11.126, Gp.8.20.1, al. ( χοας unaccented, SIG953.18 (Cnidus, ii B. C.)):—also nom. sg. [full] χοεύς Hp.Epid.7.10, IG11(2).219 A 8 (Delos, iii B. C.); gen. ( χοός ap. Suid.);χοέως Gal.12.932
, S.E.M.9.320; dat. χοέϊ orχοεῖ Hp.Salubr.5
, Morb.3.17 cod. θ, PHib.1.90.11 (iii B. C.), Choerob. in Theod. 1.238H.; acc. , Ach. 1202 (lyr.), Men.915 ([var] contr. fr. χοέα, as correctly expld. by Hdn.Gr.2.13 and Choerob. l.c.; found at end of a verse in Ar.Eq.95, 113, Ach. 1133, Eub.80.4, Men. l.c.);χοέα Hp.Morb.3.17
, Dsc.5.72, 73, Gp.2.6.42, Gal.12.931: nom. pl.χοεῖς IG11(2).237.3
(Delos, iii B. C.), Inscr.Délos 440 A 20, 62 (ii B. C.), Ostr.Bodl. i 343 (ii B. C.); writtenχοιεῖς PCair.Zen.160.3
(iii B. C.); acc.χοᾶς Ar.Ec.44
, Th. 746 (cod. R, cf. Suid.), Arist. HA 627b4; laterχοέας Ph.Bel.90.26
; (38), Dsc. 5.7, 63, 68, PHolm.16.11, 17; dat. ; χόεσι or χοέσι (perh. formed like δρομέσι ) Wilcken Chr.176.7 (i A. D.): the unaccented forms χοα, χοας, χοων, PCair.Zen.516.21, 16, 19 (iii B. C.), prob. belong to χοεύς: prov., of attempts to measure the immeasurable,οἱ τῆς θαλάττης λεγόμενοι χόες Pl.Tht. 173d
;ὡσπερανεί τις ἐξαριθμεῖσθαι βούλοιτο τοὺς χόας τῆς θαλάττης Aristid.
l.c.II = συμβολή iv, ἡ πόλις διδοῖ.. χο̄ν (v. supr.) (Milet., v B. C.);εἶναι αὐτοῖς ἀτέλειαν τοῦ χοῦ IG22.1252.11
; Argive acc. sg.χῶν Hegesand.31
.2 name of a society or club,ἄρξαντα χοῦ Ath.Mitt.30.146
([place name] Mysia); Διῒ Ὑψίστῳ καὶ τῷ ib.145 (ibid.).III Χόες, οἱ, the Pitcher-feast, a name given to the second day of the Anthesteria, Call.Aet.1.1.2; gen.Χοῶν Eubulid.1
, Timae.128; dat.τοῖς Χουσί Ar.Ach. 1211
, Ath.7.276c; acc. ;τοὺς Χοᾶς ἄγειν D.39.16
, cf. Phanod.13;τοὺς Χοῦς IG3.1342
.------------------------------------A soil excavated or heaped up,ὁ χ. ὁ ἐξορυχθείς Hdt.2.150
;τὸν αἰεὶ ἐξορυσσόμενον χοῦν Id.7.23
, cf. 1.185, 8.28, Pherecr.121 (anap.), Th. 2.76, 4.90, IG22.380.26, etc.: gen.χοῦ Arr.An.2.27.4
, POxy.1631.28 (iii A. D.) (un[var] contr.χόου IG9(1).691.6
([place name] Corcyra)); also (from confusion with χοῦς A) gen. χοός LXX.Ec.3.20, PTeb.342.27 (ii A. D.), PBremen14.13; dat.χοΐ IG12(3)
, 248.10 (Anaphe, ii B. C.), Hsch.
См. также в других словарях:
χους — ο / χοῡς, γεν. χοός και χοῡ, ΝΜΑ, και ως θηλ. χοῡς, ἡ, Α (στη νεοελλ. λόγιος τ.) 1. χώμα 2. εκκλ. (κατά την ΠΔ) η ύλη από την οποία ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο μσν. φρ. «χοῡς τῆς σαρκός» το περίβλημα τής ψυχής, το σώμα (Μετά Θεοφάν.) αρχ. 1.… … Dictionary of Greek
Μαρτίνος — I Όνομα αγίων της Ανατ. Ορθόδοξης Εκκλησίας. 1. Μαρτύρησε με σπαθί μαζί με τον Νικόλαο. Η μνήμη του τιμάται στις 22 Σεπτεμβρίου. 2. Μ. ο μάρτυς. Η μνήμη του τιμάται στις 7 Δεκεμβρίου. 3. Άγιος της Παννονίας, ιδρυτής του δυτικού μοναχισμού (315… … Dictionary of Greek
